Ovaj mešanac nemačkog ovčara (vučjaka) i karpatskog vuka ne samo da vizuelno podseća na životinjskog junaka iz mašte Džordža Martina već mu je i narav takva – ludo je odan i temperamentan samo ako nije pravilno vaspitan
Ako ste čitajući (ili gledajući) „Igru prestola“ sanjali da čuvate jezovuka, onda nema dileme – pravi ljubimac za vas je čehoslovački vučji pas. Ovaj mešanac nemačkog ovčara (vučjaka) i karpatskog vuka ne samo da vizuelno podseća na životinjskog junaka iz mašte Džordža Martina već mu je i narav takva – ludo je odan i temperamentan samo ako nije pravilno vaspitan. Reč je o relativno novoj rasi čije poreklo možemo da pratimo do eksperimenta sprovedenog u Čehoslovačkoj 1955. godine. Plan je bio da se ukrštanjem nemačkog ovčara i karpatskog vuka stvori pasmina koja će imati temperament, čoporski mentalitet i biti laka za obuku poput vučjaka, a istovremeno posedovati snagu, fizičku građu i izdržljivost karpatskog vuka. Rasa je stvorena sa ciljem da se koristi u vojnim akcijama čehoslovačkih specijalnih jedinica, ali su brzo počeli da ih koriste kao pse za potragu, pa čak i za lov. Zvanično je kao rasa čehoslovački vučji pas priznat 1999. godine. Ovi psi razvijaju veoma duboku vezu ne samo sa vlasnikom već sa čitavom porodicom. Mogu da žive i sa drugim domaćim životinjama, ali često postanu nezgodni ako naiđu na nepoznate životinje. Vole da se igraju, lako uče, ali obuka mora imati jasnu svrhu. Ukoliko samo u nedogled ponavljate neku besmislenu vežbu, psu će jednostavno postati dosadno i neće biti motivisan da uči. S obzirom na vučju krv, ne iznenađuje činjenica da veoma retko laju.
Zvanično je kao rasa čehoslovački vučji pas priznat 1999. godine
